تفاوت اصلی بین مته های مته PDC (پلی کریستالی الماس فشرده) و مته های تریکون در طراحی، مکانیسم های برش و کاربرد آنها نهفته است:
مکانیسم برش:
بیت های PDC: بیت های PDC از برش های الماس پلی کریستالی ثابت (PDC) استفاده می کنند که در ساختار بیت ادغام شده اند. این برش‌ها هنگام چرخش بیت، سنگ‌ها را آسیاب یا برش می‌دهند و عملکرد حفاری کارآمدی را ارائه می‌دهند.
بیت های تریکون: بیت های تریکون دارای سه مخروط با ساختارهای مختلف برش، از جمله دندانه ها یا درج های ساخته شده از کاربید تنگستن هستند. این مخروط‌ها روی یاتاقان‌ها می‌چرخند و دندان‌ها یا درج‌ها تشکیلات سنگی را در حین چرخش بیت خرد یا له می‌کنند و امکان حفاری مؤثر را فراهم می‌کنند.
راندمان حفاری:
بیت‌های PDC: بیت‌های PDC به دلیل راندمان بالای حفاری‌شان، به‌ویژه در حفاری در سازندهای نرم‌تر تا متوسط سخت‌تر مانند شیل، سنگ آهک و ماسه‌سنگ شناخته می‌شوند. آنها نرخ های نفوذ سریعی را ارائه می دهند و کمتر مستعد انحراف و بالینگ بیت هستند.
بیت های تریکون: بیت های تریکون همه کاره هستند و می توانند طیف وسیعی از تشکیلات، از نرم تا سخت را تحمل کنند. با این حال، ممکن است راندمان حفاری کمتری در سازندهای بسیار سخت در مقایسه با بیت‌های PDC داشته باشند.
دوام و مقاومت در برابر سایش:
بیت‌های PDC: بیت‌های PDC عموماً مقاومت در برابر سایش و دوام خوبی دارند، مخصوصاً در ساختارهای ساینده. با این حال، ممکن است در ساختارهای بسیار سخت یا ساینده، سریعتر سایش شوند.
بیت های Tricone: بیت های Tricone بادوام هستند و می توانند بارها و دمای بالا را تحمل کنند. ساختارهای برش آنها را می توان جایگزین یا تعمیر کرد و عمر مفید بیت را افزایش داد.
برنامه های کاربردی:
بیت‌های PDC: بیت‌های PDC معمولاً در کاربردهای حفاری استفاده می‌شوند که راندمان حفاری و نرخ نفوذ بالا مورد نیاز است، مانند حفاری نفت و گاز، حفاری زمین گرمایی و حفاری جهت‌دار.
بیت های تریکون: بیت های تریکون در کاربردهای مختلف حفاری، از جمله اکتشاف نفت و گاز، استخراج معادن، حفاری چاه های آب و ساخت و ساز، به ویژه در سازندهایی با سطوح سختی متفاوت استفاده می شوند.
